-
1 laut rufen
gritar -
2 laut rufen
orîn <or> -
3 rufen
rufen <ruft, rief, gerufen> ['ru:fən]I vi seslenmek;laut \rufen bağırmak;nach jdm \rufen birine seslenmek;sich heiser \rufen bağırmaktan sesi kısılmak;um Hilfe \rufen imdat diye bağırmakII vt çağırmak;jdn \rufen birini çağırmak;jdn \rufen lassen birini çağırtmak;das kommt mir wie ge\rufen ( fam) tam zamanında geldi -
4 rufen
'ruːfənv irrrufen ['ru:fən] <ruft, rief, gerufen>llamar; laut rufen gritar; nach jemandem rufen llamar a alguien; nach härteren Strafen rufen exigir castigos más severos; um Hilfe rufen dar voces de socorrollamar; jemanden rufen llamar a alguien; etwas rufen gritar algo; jemanden rufen lassen hacer venir a alguien; das kommt mir wie gerufen (umgangssprachlich) esto me viene de maravilla[Vogel] reclamarnach etw/jm rufen llamar a algo/alguien————————1. [herbeirufen] llamaretw/jd kommt (jm) wie gerufen algo/alguien llega (a alguien) caído ( femenino caída) del cielo, algo/alguien viene (a alguien) de perlas2. [nennen] llamar3. [schreien] gritar -
5 rufen
(rief,gerufen) - {to call} kêu gọi, mời gọi lại, gọi là, tên là, đánh thức, gọi dậy, coi là, cho là, gợi, gợi lại, nhắc lại, triệu tập, định ngày, phát thanh về phía, gọi, kêu to, la to, gọi to, yêu cầu, đến tìm, dừng lại - đỗ lại, ghé thăm, lại thăm, tạt vào thăm, đòi, bắt buộc phải, cần phải - {to hoot} kêu, la hét, huýt sáo, huýt còi, rúc lên, la hét phản đối, huýt sáo chế giễu - {to shout} hò hét, reo hò, quát tháo, thét, khao, thết - {to whoop} la, reo, hò reo, ho khúc khắc - {to yell} kêu la, thét lác = rufen (rief,gerufen) [nach] {to cry [for]}+ = pfui rufen {to boo}+ = laut rufen {to shout; to sing out; to vociferate}+ = heißa rufen {to huzza}+ = vorab rufen {to prefetch}+ -
6 rufen
rufen, vocare. – citare (laut und mit Namen rufen, damit er erscheine). – laut, aus vollem Hals r., clamare; vociferari. – etwas rufen, clamare m. Akk.; conclamare m. Akk. (z.B. zu den Waffen! zu den Waffen! r., concl. arma: Viktoria! r., concl. victoriam); exclamare mit Akk. (z.B. er rief »Cicero!« exclamavit [1982] Ciceronem). – jmd. beim Namen r., nominatim alqm vocare: jmd. mehrmals r., alqm semel et saepius inclamare: jmd. (zu sich) r., alqm ad se vocare. – jmd. r. lassen, alqm arcessi iubere: von dir gerufen komme ich, arcessitu tuo venio. – du kommst wie gerufen, in tempore venis: die Nachricht kommt wie gerufen, nuntius mirā opportunitate affertur.
-
7 rufen
vt/i; ruft, rief, hat gerufen; shout; Vögel, auch fig.: call; (jemanden) call (auch Arzt, Polizei etc.); (herbeirufen) (Taxi, Gepäckträger etc.) call, hail; rufen nach call for; rufen lassen send for; (Arzt etc.) auch call; um Hilfe rufen cry ( oder call) for help; Bravo / Buh rufen shout ( oder cry) bravo / shout boo, boo; zum Essen / Gebet rufen call people etc. to eat / call the faithful etc. to prayer; er heißt Martin, aber alle rufen ihn Speedy his name is Martin, but everybody calls him Speedy; die Pflicht ruft duty calls; die Arbeit ruft I’ve got to get back to work, there’s work waiting for me; du kommst ( mir) wie gerufen! umg. you’re just the person I need; der Brief kam wie gerufen umg. the letter came in handy; es kam ( genau) wie gerufen umg. it came (just) in the nick of time; Gedächtnis, Leben etc.* * *das Rufenshouting* * *Ru|fennt -s, no plcalling no indef art; (von Mensch: laut) shouting no indef arthaben Sie das Rúfen nicht gehört? — didn't you hear him/her etc calling/shouting?
* * *1) (to shout to in order to attract attention: We hailed a taxi; The captain hailed the passing ship.) hail2) (to give a name to: My name is Alexander but I'm called Sandy by my friends) call3) (to speak loudly (to someone) to attract attention etc: Call everyone over here; She called louder so as to get his attention.) call4) (to shout or call out: Sing out when you're ready to go.) sing out* * *Ru·fen<-s>[ˈru:fn̩]was ist das draußen für ein \Rufen? what's all that shouting [going on] out there?* * *1.unregelmäßiges intransitives Verb call ( nach for); (schreien) shout ( nach for); < animal> call2.die Pflicht/die Arbeit ruft — (fig.) duty calls
unregelmäßiges transitives Verb1) call; (schreien) shout2) (herbei-) calljemandem/sich (Dat.) etwas ins Gedächtnis od. in Erinnerung rufen — remind somebody of something/recall something
[jemandem] wie gerufen kommen — (ugs.) come at just the right moment
3) (telefonisch) callrufen Sie 88 86 66 — ring 888 666
4) (nennen)* * *rufen v/t & v/i; ruft, rief, hat gerufen; shout; Vögel, auch fig: call; (jemanden) call (auch Arzt, Polizei etc); (herbeirufen) (Taxi, Gepäckträger etc) call, hail;rufen nach call for;rufen lassen send for; (Arzt etc) auch call;um Hilfe rufen cry ( oder call) for help;“Bravo“/„Buh“ rufen shout ( oder cry) “bravo!”/shout “boo!”, boo;zum Essen/Gebet rufen call people etc to eat/call the faithful etc to prayer;er heißt Martin, aber alle rufen ihn „Speedy“ his name is Martin, but everybody calls him “Speedy”;die Pflicht ruft duty calls;der Brief kam wie gerufen umg the letter came in handy;* * *1.unregelmäßiges intransitives Verb call ( nach for); (schreien) shout ( nach for); < animal> call2.die Pflicht/die Arbeit ruft — (fig.) duty calls
unregelmäßiges transitives Verb1) call; (schreien) shout2) (herbei-) calljemandem/sich (Dat.) etwas ins Gedächtnis od. in Erinnerung rufen — remind somebody of something/recall something
[jemandem] wie gerufen kommen — (ugs.) come at just the right moment
3) (telefonisch) call4) (nennen)* * *(nach) v.to cry (for) v. v.(§ p.,pp.: rief, gerufen)= to call v.to shout v. -
8 Rufen
vt/i; ruft, rief, hat gerufen; shout; Vögel, auch fig.: call; (jemanden) call (auch Arzt, Polizei etc.); (herbeirufen) (Taxi, Gepäckträger etc.) call, hail; rufen nach call for; rufen lassen send for; (Arzt etc.) auch call; um Hilfe rufen cry ( oder call) for help; Bravo / Buh rufen shout ( oder cry) bravo / shout boo, boo; zum Essen / Gebet rufen call people etc. to eat / call the faithful etc. to prayer; er heißt Martin, aber alle rufen ihn Speedy his name is Martin, but everybody calls him Speedy; die Pflicht ruft duty calls; die Arbeit ruft I’ve got to get back to work, there’s work waiting for me; du kommst ( mir) wie gerufen! umg. you’re just the person I need; der Brief kam wie gerufen umg. the letter came in handy; es kam ( genau) wie gerufen umg. it came (just) in the nick of time; Gedächtnis, Leben etc.* * *das Rufenshouting* * *Ru|fennt -s, no plcalling no indef art; (von Mensch: laut) shouting no indef arthaben Sie das Rúfen nicht gehört? — didn't you hear him/her etc calling/shouting?
* * *1) (to shout to in order to attract attention: We hailed a taxi; The captain hailed the passing ship.) hail2) (to give a name to: My name is Alexander but I'm called Sandy by my friends) call3) (to speak loudly (to someone) to attract attention etc: Call everyone over here; She called louder so as to get his attention.) call4) (to shout or call out: Sing out when you're ready to go.) sing out* * *Ru·fen<-s>[ˈru:fn̩]was ist das draußen für ein \Rufen? what's all that shouting [going on] out there?* * *1.unregelmäßiges intransitives Verb call ( nach for); (schreien) shout ( nach for); < animal> call2.die Pflicht/die Arbeit ruft — (fig.) duty calls
unregelmäßiges transitives Verb1) call; (schreien) shout2) (herbei-) calljemandem/sich (Dat.) etwas ins Gedächtnis od. in Erinnerung rufen — remind somebody of something/recall something
[jemandem] wie gerufen kommen — (ugs.) come at just the right moment
3) (telefonisch) callrufen Sie 88 86 66 — ring 888 666
4) (nennen)* * *sie hat mein Rufen nicht gehört she didn’t hear me calling* * *1.unregelmäßiges intransitives Verb call ( nach for); (schreien) shout ( nach for); < animal> call2.die Pflicht/die Arbeit ruft — (fig.) duty calls
unregelmäßiges transitives Verb1) call; (schreien) shout2) (herbei-) calljemandem/sich (Dat.) etwas ins Gedächtnis od. in Erinnerung rufen — remind somebody of something/recall something
[jemandem] wie gerufen kommen — (ugs.) come at just the right moment
3) (telefonisch) call4) (nennen)* * *(nach) v.to cry (for) v. v.(§ p.,pp.: rief, gerufen)= to call v.to shout v. -
9 rufen
rufen ['ru:fən] <rief, gerufen>nach jdm \rufen wołać [ perf za-] kogośnach etw \rufen domagać się czegośII. vt1) (aus\rufen) wykrzykiwaćHilfe \rufen wzywać pomocy2) ( herbestellen)jdn/ein Taxi \rufen dzwonić [ perf za-] po kogoś/po taksówkę3) du kommst mir wie ge\rufen przychodzisz w samą porę -
10 rufen
'ruːfənv irrcrier, appelerrufenr184d30bau/184d30bafen ['ru:fən] <r74b95b6die/74b95b6df, ger403584beu/403584befen>appeler; (laut schreien) crier; Beispiel: nach jemandem/etwas rufen appeler quelqu'un/à quelque choseWendungen: du kommst mir wie gerufen tu tombes bien -
11 laut [1]
1. laut, clarus (hell, vernehmlich). – magnus (groß, stark; beide z.B. vox). – l. Bewunderung, clamores et admirationes: l. Entrüstung, vociferatio atqueindignatio: mit l. Stimme, s. unten Adv. – l. werden, vocem mittere (seine Stimme erheben, hören lassen, auch von Hunden etc.); clamare. vociferari (schreien, rufen); fremere (ein mißbilligendes Murmeln, Brummen hören lassen; alle drei v. Menschen, frem. bes. von einer versammelten Menge); audiri. exaudiri (gehört, vernommen werden, von einer Stimme etc., die laut wird; exand. bes. aus der Ferne); latrare (bellen, v. Hunden); canere (ertönen, v. Instrumenten); vulgari. emanare. percrebrescere (auskommen, sich verbreiten. v. einem Gerücht etc.). – ihr Unwille darüber ward i., fremitus est ortus: etwas [1554] l. werden lassen, mittere (von sich geben, z.B. vocem); expromere (auslassen, vorbringen, z.B. multas querelas): evulgare, enuntiare (austragen, Geheimnisse etc.): seine Freude l. werden lassen, gaudium prodere verbis (durch Worte an den Tag geben); rumpere gaudium (laut ausbrechen lassen): etw. nicht l. werden lassen, intra se continere alqd (bei sich behalten, z.B. summum gaudium); famam alcis rei comprimere od. supprimere (das Gerücht von etw. unterdrücken). – Advclare. clarā voce (mit vernehmlicher Stimme, z.B. legere: u. clare inter se loqui). – magnā voce (mit starker Stimme). – summā voce (mit höchster Anstrengung der Stimme). – palam. coram multis od. omnibus (öffentlich, vor vielen od. allen, z.B. loqui de alqa re. – bloß so laut, daß etc., tantum modo, ut etc. (s. Cic. Sull. 30). – l. erklären, clamare. clamitare (entw. mit folg. Akk. u. Infin. od. mit folg. direkter Rede): sich laut dagegen erklären, daß er etc., reclamare, ne etc.: l. fordern, daß etc., clamare et poscere, ut etc.
-
12 rufen
1. (rief, gerúfen) viкрича́ть, зватьlaut, léise rúfen — крича́ть гро́мко, ти́хо
lánge rúfen — крича́ть до́лго
das Kind ruft nach der Mútter — ребёнок зовёт мать
2. (rief, gerúfen) vter hörte jémand(en) rúfen — он слы́шал, как кто-то крича́л
1) звать, позва́ть; призыва́тьein Kind rúfen — звать ребёнка
éinen Hund rúfen — звать соба́ку
beim Námen rúfen — окли́кнуть [позва́ть] кого́-либо по и́мениdie Mútter rief die Kínder zum Éssen / nach Háuse / zu sich — мать позвала́ дете́й к обе́ду / домо́й / к себе́
éinen Arzt rúfen — звать врача́
ich rief für den Kránken éinen Arzt — я позва́л для больно́го врача́
sie ließ íhren Sohn éinen Arzt rúfen — она́ веле́ла своему́ сы́ну [попроси́ла своего́ сы́на] позва́ть врача́
zur Órdnung rúfen — призва́ть кого́-либо к поря́дку2) кри́кнутьjémand rief séinen Námen — кто-то кри́кнул его́ и́мя
er rief: "Auf Wíedersehen!" — он кри́кнул: "До свида́ния!"
-
13 shout
1. nounRuf, der; (inarticulate) Schrei, derwarning shout, shout of alarm — Warnruf, der/-schrei, der
shout of joy/rage — Freuden-/ Wutschrei, der
2. intransitive verbshout of encouragement/approval — Anfeuerungs-/Beifallsruf, der
shout with laughter/pain — vor Lachen/Schmerzen schreien
shout with or for joy — vor Freude schreien
shout at somebody — (abusively) jemanden anschreien
shout for somebody/something — nach jemandem/etwas schreien
3. transitive verbshout for help — um Hilfe schreien od. rufen
Phrasal Verbs:- academic.ru/91525/shout_down">shout down* * *1. noun1) (a loud cry or call: He heard a shout.) der Schrei2) (a loud burst (of laughter, cheering etc): A shout went up from the crowd when he scored a goal.) das Geschrei2. verb(to say very loudly: He shouted the message across the river; I'm not deaf - there's no need to shout; Calm down and stop shouting at each other.) schreien* * *[ʃaʊt]I. na \shout from the audience ein Zuruf m aus dem Publikum\shout of joy Freudenschrei m\shout of laughter lautes Gelächter\shout of pain Schmerzensschrei mwhose \shout is it? wer bezahlt die nächste Runde?it's my \shout ich bin dran[, eine Runde zu schmeißen] fam3.II. vi schreien▪ to \shout at sb jdn anschreien▪ to \shout to sb jdm zurufento \shout above noise Lärm überschreiento \shout for help um Hilfe rufento \shout loud laut jammern▶ to give sb sth to \shout about für jdn ein Grund zum Jubeln seinIII. vt1. (yell)▪ to \shout sth etw rufen [o schreien]her clothes absolutely \shout money ( fig) ihre Kleider sehen sehr teuer austo \shout abuse at sb jdn lautstark beschimpfento \shout sth from the rooftops etw laut ausposaunen famto \shout slogans Parolen rufento \shout a warning to sb jdm eine Warnung zurufento \shout [sb] a drink [jdm] ein Getränk spendieren [o ausgeben]* * *[ʃaʊt]1. nRuf m, Schrei ma shout of joy/pain — ein Freuden-/Schmerzensschrei m
shouts of laughter — Lachsalven pl, brüllendes Gelächter
give me a shout when you're ready (inf) — sag Bescheid, wenn du fertig bist
his voice rose to a shout — seine Stimme steigerte sich bis zum Brüllen
2. vt2) (inf= buy as treat)
to shout sb sth — jdm etw spendieren (inf)3. vi(= call out) rufen; (very loudly) schreien; (angrily, commanding) brüllento shout for sb/sth — nach jdm/etw rufen
she shouted for Jane to come — sie rief, Jane solle kommen
to shout at sb — mit jdm schreien; (abusively) jdn anschreien
don't shout! — schrei nicht (so)!
he shouted to me to open the door — er rief mir zu, ich sollte die Tür öffnen
to shout for joy —
it was nothing to shout about (inf) — es war nicht umwerfend
4. vr* * *shout [ʃaʊt]A v/i1. (laut) rufen, schreien:shout for sb nach jemandem rufen;shout for help um Hilfe schreien;shout to sb jemandem zurufen2. schreien, brüllen ( beide:with laughter vor Lachen;with pain vor Schmerz):shout at sb jemanden anschreien3. jauchzen ( with joy vor Freude)4. US fig schreien (Farbe etc):shouting need schreiende NotB v/t1. etwas (laut) rufen, schreien:shout disapproval laut sein Missfallen äußern;shout o.s. hoarse sich heiser schreien;shout sb down jemanden niederbrüllen;shout sb on jemanden durch Schreie anspornen;a) herausschreien,b) einen Namen etc ausrufen;shout sb up umg jemanden herrufen2. Aus umga) jemanden freihaltenb) Getränke spendierenC s1. Schrei m, Ruf m:shout of delight Freudenschrei;give a shout einen Schrei ausstoßen, aufschreien;a) jemanden rufen,b) umg jemandem Bescheid sagen2. Geschrei n, Gebrüll n:a shout of laughter brüllendes Gelächter* * *1. nounRuf, der; (inarticulate) Schrei, derwarning shout, shout of alarm — Warnruf, der/-schrei, der
shout of joy/rage — Freuden-/ Wutschrei, der
2. intransitive verbshout of encouragement/approval — Anfeuerungs-/Beifallsruf, der
shout with laughter/pain — vor Lachen/Schmerzen schreien
shout with or for joy — vor Freude schreien
shout at somebody — (abusively) jemanden anschreien
shout for somebody/something — nach jemandem/etwas schreien
3. transitive verbshout for help — um Hilfe schreien od. rufen
Phrasal Verbs:* * *n.Schrei -e m.Zuruf -e m. v.laut schreien ausdr.rufen v.(§ p.,pp.: rief, gerufen)schreien v.(§ p.,pp.: schrie, geschrieen) -
14 clamo
clāmo, āvi, ātum, āre (vgl. calare, clarus), I) v. intr. laut rufen, schreien, schreiend klagen u. dgl., a) v. Menschen: ne clama, schrei nicht so, Ter.: eo (naso) magnum clamat (von Schnarchenden), Plaut.: clamabat flebatque simul, Ov.: cum diu occulte suspirassent, postea iam gemere, ad extremum vero loqui omnes et clamare coeperunt, Cic.: de te autem, Catilina, cum tacent, clamant, ihr Schweigen gilt so viel, als ob sie schrien, Cic.: clamare et poscere, ut etc., mit Geschrei, lärmend fordern, Liv.: in clamando esse bene robustum et exercitum (v. schlechten Redner [vgl. clamator]: Ggstz. in dicendo aliquid posse), Cic. – mit de u. Abl., de suo et de uxoris interitu, sich laut beklagen über usw., Cic. – m. in u. Abl., poet. v. personif. Abstr., et non ulla meo clamat in ore fides, keine Beteuerungen der treuen Liebe erschallen lasse, Prop. 1, 18, 18. – b) v. Tieren: (cicada) rogata est, ut taceret. Multo validius clamare occoepit, Phaedr. 3, 16, 6 sq.: anseres, qui tantummodo clamant (laut schnattern), nocere non possunt, Cic. Rosc. Am. 57. – c) von Lebl.: clamante procellā, Sil.: spumea saxosis clamat convallibus unda, Sil.: clamant amnes, freta, nubila, silvae, Stat. – II) v. tr. laut rufen, 1) = anrufen, herbeirufen, ianitorem, Plaut.: comites, Ov.: matrem saepius ore, Ov.: morientem nomine, Verg.: clamatus verna, Mart.: veniet tibi conviva clamatus prope, der aus der Nachbarschaft herbeigerufene, Mart.: clamata (die Gerufene) refugit, Ov.: Thesea crudelem surdas ad un das, Ov.: m. 1. Supin., e somno pueros cum mane expergitum clamo, Lucil. sat. 3, 56. – m. dopp. Acc. = laut bezeichnen, laut nennen, Dareum adhuc regem, Curt.: alqm furem, Hor.: se deum, Prop.: alqos ingenuos honestosque, Petr.: cotidie felices mortuos, Ps. Quint. decl.: im Passiv m. dopp. Nom., ab eis quos deserit insanus imperitus temerariusque clamabitur, Cic. Acad. fr. inc. p. 89 M. (b. Augustin. c. Acad. 3, 7, 15). – dah. spätlat. = einladen, ad se suos parentes, Testam. porc. § 14 (in Haases opusc. 2, 180): amicos ad prandium, Anthol. Lat. 326 R. (lemm.). – 2) (in Prosa gew.) laut rufen = ausrufen, laut verkünden, laut bezeugen, laut klagen, u. m. Ang. nach wem zu? gegen wen? ( durch ad od. in m. Akk. u. durch bl. Dat.) = zurufen, α) m. dem Ausruf im Acc., hoc de pecunia, Cic.: meridiem, ausrufen, daß Mittag sei, Aquil. fr.: vicinas aquas, bei den Nachbarinnen Wasser! Wasser! rufen, Prop. 4, 8, 58: in foro olitorio triumphum, Triumph! rufen, Liv. (s. Fabri Liv. 21, 62, 2): u. so per urbem diem ac noctem Saturnalia clamata, Liv.: clamata palma theatris, ausgerufen, verkündet, Ov.: von personif. Abstr., quid enim restipulatio clamat? Cic. – β) mit dem Ausruf in direkter Rede, infantem in utero matris in Marrucinis Io triumphe! clamasse, Liv.: omnes Prehende furem! clamant, Petr.: pari voce clamatum est Ad arma! Flor.: clamabit enim Pulchre! Bene! Recte! Hor.: clamans, Ista quidem vis est! Suet.: u. ad me omnes clamant, Ianua, culpa tua est! Catull.: clamo mihi ipse, Numera annos tuos! Sen. – γ) mit dem Ausruf in indirekter Rede, im Acc. m. Infin. (s. Fritzsche Hor. sat. 2, 7, 25), clamare ille, cum raperetur, nihil se miserum fecisse, Cic.: rex... flens clamare coepit candelabrum factum esse e gemmis, Cic.: u. (v. personif. Lebl.) quae (tabulae) se corruptas esse clamant, Cic.: veritas ipsa clamabat quodam modo, non posse adduci, ut etc., Cic. – δ) mit dem Ausruf im indir. Fragesatz, quid facto esset opus puerperae... illis... clamat de via, Ter. Andr. 490 sq. – ε) mit dem Ausruf im Finalsatz mit ut od. ne und Konj., clamare coeperunt, sibi ut haberet hereditatem, Cic. Verr. 2, 47: clamans in hostem (dem F. zurufend), ne rex Croesus occideretur, Gell. 5, 9, 2.
-
15 clamo
clāmo, āvi, ātum, āre (vgl. calare, clarus), I) v. intr. laut rufen, schreien, schreiend klagen u. dgl., a) v. Menschen: ne clama, schrei nicht so, Ter.: eo (naso) magnum clamat (von Schnarchenden), Plaut.: clamabat flebatque simul, Ov.: cum diu occulte suspirassent, postea iam gemere, ad extremum vero loqui omnes et clamare coeperunt, Cic.: de te autem, Catilina, cum tacent, clamant, ihr Schweigen gilt so viel, als ob sie schrien, Cic.: clamare et poscere, ut etc., mit Geschrei, lärmend fordern, Liv.: in clamando esse bene robustum et exercitum (v. schlechten Redner [vgl. clamator]: Ggstz. in dicendo aliquid posse), Cic. – mit de u. Abl., de suo et de uxoris interitu, sich laut beklagen über usw., Cic. – m. in u. Abl., poet. v. personif. Abstr., et non ulla meo clamat in ore fides, keine Beteuerungen der treuen Liebe erschallen lasse, Prop. 1, 18, 18. – b) v. Tieren: (cicada) rogata est, ut taceret. Multo validius clamare occoepit, Phaedr. 3, 16, 6 sq.: anseres, qui tantummodo clamant (laut schnattern), nocere non possunt, Cic. Rosc. Am. 57. – c) von Lebl.: clamante procellā, Sil.: spumea saxosis clamat convallibus unda, Sil.: clamant amnes, freta, nubila, silvae, Stat. – II) v. tr. laut rufen, 1) = anrufen, herbeirufen, ianitorem, Plaut.: comites, Ov.: matrem saepius ore, Ov.: morientem nomine, Verg.: clamatus verna, Mart.: veniet tibi con-————viva clamatus prope, der aus der Nachbarschaft herbeigerufene, Mart.: clamata (die Gerufene) refugit, Ov.: Thesea crudelem surdas ad un das, Ov.: m. 1. Supin., e somno pueros cum mane expergitum clamo, Lucil. sat. 3, 56. – m. dopp. Acc. = laut bezeichnen, laut nennen, Dareum adhuc regem, Curt.: alqm furem, Hor.: se deum, Prop.: alqos ingenuos honestosque, Petr.: cotidie felices mortuos, Ps. Quint. decl.: im Passiv m. dopp. Nom., ab eis quos deserit insanus imperitus temerariusque clamabitur, Cic. Acad. fr. inc. p. 89 M. (b. Augustin. c. Acad. 3, 7, 15). – dah. spätlat. = einladen, ad se suos parentes, Testam. porc. § 14 (in Haases opusc. 2, 180): amicos ad prandium, Anthol. Lat. 326 R. (lemm.). – 2) (in Prosa gew.) laut rufen = ausrufen, laut verkünden, laut bezeugen, laut klagen, u. m. Ang. nach wem zu? gegen wen? ( durch ad od. in m. Akk. u. durch bl. Dat.) = zurufen, α) m. dem Ausruf im Acc., hoc de pecunia, Cic.: meridiem, ausrufen, daß Mittag sei, Aquil. fr.: vicinas aquas, bei den Nachbarinnen Wasser! Wasser! rufen, Prop. 4, 8, 58: in foro olitorio triumphum, Triumph! rufen, Liv. (s. Fabri Liv. 21, 62, 2): u. so per urbem diem ac noctem Saturnalia clamata, Liv.: clamata palma theatris, ausgerufen, verkündet, Ov.: von personif. Abstr., quid enim restipulatio clamat? Cic. – β) mit dem Ausruf in direkter Rede, infantem in utero matris in Marrucinis Io trium-————phe! clamasse, Liv.: omnes Prehende furem! clamant, Petr.: pari voce clamatum est Ad arma! Flor.: clamabit enim Pulchre! Bene! Recte! Hor.: clamans, Ista quidem vis est! Suet.: u. ad me omnes clamant, Ianua, culpa tua est! Catull.: clamo mihi ipse, Numera annos tuos! Sen. – γ) mit dem Ausruf in indirekter Rede, im Acc. m. Infin. (s. Fritzsche Hor. sat. 2, 7, 25), clamare ille, cum raperetur, nihil se miserum fecisse, Cic.: rex... flens clamare coepit candelabrum factum esse e gemmis, Cic.: u. (v. personif. Lebl.) quae (tabulae) se corruptas esse clamant, Cic.: veritas ipsa clamabat quodam modo, non posse adduci, ut etc., Cic. – δ) mit dem Ausruf im indir. Fragesatz, quid facto esset opus puerperae... illis... clamat de via, Ter. Andr. 490 sq. – ε) mit dem Ausruf im Finalsatz mit ut od. ne und Konj., clamare coeperunt, sibi ut haberet hereditatem, Cic. Verr. 2, 47: clamans in hostem (dem F. zurufend), ne rex Croesus occideretur, Gell. 5, 9, 2. -
16 sing out
1. intransitive verb1) (sing loudly) [laut od. aus voller Kehle] singen2) (call out) [laut] rufen2. transitive verbsing out for somebody/something — nach jemandem/etwas rufen
rufen; schreien* * *(to shout or call out: Sing out when you're ready to go.) rufen* * *◆ sing outI. vi1. (sing loudly) laut [o aus voller Kehle] singen* * *1. vi1) (= sing loudly person, bird) laut or aus voller Kehle singen; (voice) erklingen, tönen; (kettle) summencome on, sing out, let's hear you — na los, singt mal tüchtig, wir wollen was hören
2) (inf: shout) schreien (inf)2. vt sepwords, tune singen, hervorbringen; (= shout out) (mit singender Stimme) ausrufento sing one's heart out — sich (dat) die Seele aus dem Leib singen
* * *1. intransitive verb1) (sing loudly) [laut od. aus voller Kehle] singen2) (call out) [laut] rufen2. transitive verbsing out for somebody/something — nach jemandem/etwas rufen
rufen; schreien -
17 conclamo
con-clāmo, āvī, ātum, āre, I) aufschreien, ausrufen, laut rufen, laut verkünden, gew. v. mehreren, conclamatur ad arma, es wird zu den W. gerufen = der Befehl gegeben, sich kampfbereit zu machen (milit. t. t.), Caes. u. Liv. – m. Acc., Italiam primus conclamat Achates, Italien! ruft zuerst Ach. aus, Verg.: c. latrones, Räuber! Räuber! rufen, Apul.: c. incendium, Feuer! Feuer! rufen, Feuerlärm schlagen, Sen.: ebenso c. ignem, Apul.: c. vasa, das Heergerät ausrufen = den Befehl geben, das H. einzupacken, sich marschfertig zu halten (milit. t. t.), Caes.: so auch absol., conclamari iussit, Caes. – m. Acc. u. Infin. = laut ausrufen, laut verkünden, laut bezeugen, conclamant omnes occasionem negotii bene gerendi amittendam non esse, Caes.: cum vos universi unā mente atque voce iterum a me conservatam esse rem publicam conclamastis, Cic.: manu ac voce capta castra (esse) conclamavit, Tac.: u. im Pass., ergo nunc iam vis conclamari auctionem fore, Plaut. – m. folg. ut u. Konj. od. m. bl. Konj. = laut auffordern, laut fordern, conclamaverunt, uti aliqui ex nostris ad colloquium prodiret, Caes. b. G. 5, 26, 4: id modo a multitudine conclamatum est, ut L. Valerium et M. Horatium ad se mitterent, Liv. 3, 50, 16: conclamantibus omnibus imperaret, quod vellet, Caes. b. c. 3, 6, 2: itaque conclamant, duceret, quo videretur, Curt. 4, 1 (5), 29. – m. folg. indir. Fragesatz, conclamavit, quid ad se venirent, Caes. – m. folg. direkter Rede, ubi abit, eonclamo: Heus quid agis etc.? Plaut.: Gaio feliciter! conclamavit, Petr. – So nun bes.: a) v. freudigen Ausruf, Zuruf, ad quorum casum cum conclamasset gaudio Albanus exercitus, vor Freude aufgeschrien, ein Freudengeschrei erhoben hatte, Liv.: conclamat omnis multitudo, Caes. – m. Acc. = laut rufen, c. victoriam, Sieg! Sieg! rufen, Caes.: laetum paeana, Siegesjubel anstimmen, Verg. – od. = unter Geschrei genehmigen, quod Mithridates se velle dixit, id sutores et zonarii conclamaverunt, Cic. – b) v. Kriegsgeschrei, dato signo ut universi conclamarent, Curt. – c) v. Klagegeschrei, conclamat vir paterque, Liv. – m. folg. direkter Rede, hei mihi! conclamat, Ov. – m. Acc., c. alqm, jmd. an der Bahre od. übh. als tot bejammern, -beklagen, α) an der Bahre (vgl. Thiel Verg. Aen. 4, 674. Jahn Ov. trist. 3, 3, 43. Beckers Gallus Bd. 3. S. 349 f. [Aufl. 3.], c. partem tori, Stat: corpora conclamata, Lucan. u. Apul.: c. suprema cum gemitu, die letzte Ehre durch Totenklage erweisen, Amm.: u. so post conclamata suprema, nach Erweisung der letzten Ehre durch Totenklage, Ps. Quint. decl. – β) übh. (einen in der Schlacht gefallen od. in der Fremde gestorben Geglaubten) als tot bejammern, den Verlust jmds. beklagen, c. suos, Liv. 4, 40, 3: domi tuae iam defletus et conclamatus es, Apul. met. 1, 6; vgl. 2, 27. – u. c. alqd, etw. als verloren laut beklagen, verloren geben, salutarem quendam genium affulsisse conclamatis negotiis, Amm. 15, 8, 21: rerum acerbitates iam conclamatas et perditas, Amm. 20, 8, 17: u. solitis fletibus c. m. folg. Akk. u. Infin., Amm. 19, 1, 11. – u. sprichw., conclamatum est, es ist aus, es ist alles verloren, Ter. eun. 348: u. so actum et conclamatum est ni caverit Graecia, Amm. 18, 6, 18. – II) mehrere zusammenrufen, c. socios, Ov. met. 13, 73: duros agrestes, Verg. Aen. 7, 504. – III) berufen, beschreien = anschreien, immensis conclamata querelis saxa senis, der von unendlichen Klagen des Greises umjammerte Fels, Mart. 9, 45, 5.
-
18 conclamo
con-clāmo, āvī, ātum, āre, I) aufschreien, ausrufen, laut rufen, laut verkünden, gew. v. mehreren, conclamatur ad arma, es wird zu den W. gerufen = der Befehl gegeben, sich kampfbereit zu machen (milit. t. t.), Caes. u. Liv. – m. Acc., Italiam primus conclamat Achates, Italien! ruft zuerst Ach. aus, Verg.: c. latrones, Räuber! Räuber! rufen, Apul.: c. incendium, Feuer! Feuer! rufen, Feuerlärm schlagen, Sen.: ebenso c. ignem, Apul.: c. vasa, das Heergerät ausrufen = den Befehl geben, das H. einzupacken, sich marschfertig zu halten (milit. t. t.), Caes.: so auch absol., conclamari iussit, Caes. – m. Acc. u. Infin. = laut ausrufen, laut verkünden, laut bezeugen, conclamant omnes occasionem negotii bene gerendi amittendam non esse, Caes.: cum vos universi unā mente atque voce iterum a me conservatam esse rem publicam conclamastis, Cic.: manu ac voce capta castra (esse) conclamavit, Tac.: u. im Pass., ergo nunc iam vis conclamari auctionem fore, Plaut. – m. folg. ut u. Konj. od. m. bl. Konj. = laut auffordern, laut fordern, conclamaverunt, uti aliqui ex nostris ad colloquium prodiret, Caes. b. G. 5, 26, 4: id modo a multitudine conclamatum est, ut L. Valerium et M. Horatium ad se mitterent, Liv. 3, 50, 16: conclamantibus omnibus imperaret, quod vellet, Caes. b. c. 3, 6, 2: itaque conclamant, duceret, quo videretur, Curt. 4,————1 (5), 29. – m. folg. indir. Fragesatz, conclamavit, quid ad se venirent, Caes. – m. folg. direkter Rede, ubi abit, eonclamo: Heus quid agis etc.? Plaut.: Gaio feliciter! conclamavit, Petr. – So nun bes.: a) v. freudigen Ausruf, Zuruf, ad quorum casum cum conclamasset gaudio Albanus exercitus, vor Freude aufgeschrien, ein Freudengeschrei erhoben hatte, Liv.: conclamat omnis multitudo, Caes. – m. Acc. = laut rufen, c. victoriam, Sieg! Sieg! rufen, Caes.: laetum paeana, Siegesjubel anstimmen, Verg. – od. = unter Geschrei genehmigen, quod Mithridates se velle dixit, id sutores et zonarii conclamaverunt, Cic. – b) v. Kriegsgeschrei, dato signo ut universi conclamarent, Curt. – c) v. Klagegeschrei, conclamat vir paterque, Liv. – m. folg. direkter Rede, hei mihi! conclamat, Ov. – m. Acc., c. alqm, jmd. an der Bahre od. übh. als tot bejammern, -beklagen, α) an der Bahre (vgl. Thiel Verg. Aen. 4, 674. Jahn Ov. trist. 3, 3, 43. Beckers Gallus Bd. 3. S. 349 f. [Aufl. 3.], c. partem tori, Stat: corpora conclamata, Lucan. u. Apul.: c. suprema cum gemitu, die letzte Ehre durch Totenklage erweisen, Amm.: u. so post conclamata suprema, nach Erweisung der letzten Ehre durch Totenklage, Ps. Quint. decl. – β) übh. (einen in der Schlacht gefallen od. in der Fremde gestorben Geglaubten) als tot bejammern, den Verlust jmds. beklagen, c. suos, Liv. 4, 40, 3: domi tuae iam defletus et conclamatus————es, Apul. met. 1, 6; vgl. 2, 27. – u. c. alqd, etw. als verloren laut beklagen, verloren geben, salutarem quendam genium affulsisse conclamatis negotiis, Amm. 15, 8, 21: rerum acerbitates iam conclamatas et perditas, Amm. 20, 8, 17: u. solitis fletibus c. m. folg. Akk. u. Infin., Amm. 19, 1, 11. – u. sprichw., conclamatum est, es ist aus, es ist alles verloren, Ter. eun. 348: u. so actum et conclamatum est ni caverit Graecia, Amm. 18, 6, 18. – II) mehrere zusammenrufen, c. socios, Ov. met. 13, 73: duros agrestes, Verg. Aen. 7, 504. – III) berufen, beschreien = anschreien, immensis conclamata querelis saxa senis, der von unendlichen Klagen des Greises umjammerte Fels, Mart. 9, 45, 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conclamo
-
19 cry
1. noun1) (of grief) Schrei, der; (of words) Schreien, das; Geschrei, das; (of hounds or wolves) Heulen, dasa cry of pain/rage — ein Schmerzens-/Wutschrei
a far cry from... — (fig.) etwas ganz anderes als...
3) (fit or spell of weeping)2. transitive verb1) rufen; (loudly) schreien2) (weep) weinencry one's eyes out — sich (Dat.) die Augen ausweinen
3. intransitive verbcry oneself to sleep — sich in den Schlaf weinen
1) rufen; (loudly) schreiencry [out] for something/somebody — nach etwas/jemandem rufen od. schreien
cry with pain — vor Schmerz[en] schreien
cry for something — nach etwas weinen; (fig.) einer Sache (Dat.) nachweinen
3) [Möwe:] schreienPhrasal Verbs:- academic.ru/17603/cry_off">cry off- cry out* * *1. verb1) (to let tears come from the eyes; to weep: She cried when she heard of the old man's death.) weinen2. noun1) (a shout: a cry of triumph.) der Schrei2) (a time of weeping: The baby had a little cry before he went to sleep.) das Weinen3) (the sound made by some animals: the cry of a wolf.) der Schrei•- a far cry- cry off* * *<- ie->[kraɪ]I. nto have a \cry sich akk ausweinenhave a good \cry wein dich ruhig austhey were wakened by cries of ‘fire!’ sie wachten auf, weil jemand [mehrmals] laut ‚Feuer!‘ schriea \cry of pain/pleasure ein Schmerzens-/Freudenschrei m\cry for help Hilferuf m, Hilfeschrei m6.that's a far \cry from the truth das hat mit der Wahrheit ziemlich wenig zu tunit's still a far \cry from what I expected of you das hätte ich nie von Ihnen erwartetwe all laughed until we cried wir alle lachten Tränento \cry for joy vor Freude weinenIII. vt▪ to \cry sth1. (shed tears) etw weinenshe cried bitter tears sie vergoss bittere Tränento \cry oneself to sleep sich akk in den Schlaf weinen2. (exclaim) etw rufen [o schreien]“help me!” he cried „Hilfe!“ schrie er3.▶ to \cry foul einen Regelverstoß [öffentlich] kritisieren▶ to \cry foul at sth etw [öffentlich] als Fehlverhalten kritisieren▶ to \cry wolf falschen Alarm geben* * *[kraɪ]1. nto give or utter a cry — (auf)schreien, einen Schrei ausstoßen
a cry of fear/pain — ein Angst-/Schmerzensschrei m
he gave a cry for help — er rief um Hilfe
See:→ far4)(= outcry)
a cry for sth — ein Ruf m nach etwa cry against sth — ein Protest m gegen etw
5)(= weep)
a cry will do you good — weine ruhig, das wird dir guttun2. vishe was crying for her teddy bear —
... or I'll give you something to cry about —... und dann weißt du, warum du heulst (inf)
to cry for help — um Hilfe rufen/schreien
she cried for a nurse/for somebody to come — sie rief/schrie nach einer Krankenschwester/nach jemandem
3. vt1) (= shout out) rufen; (louder) schreienhe cried to me to go away — er rief mir zu, dass ich verschwinden sollte
See:→ crying, wolf2) (= announce) ausrufen3) (= weep) bitter tears etc weinento cry one's eyes/heart out — sich (dat) die Augen ausweinen/herzzerreißend weinen
to cry on sb's shoulder — sich an jds Schulter or bei jdm ausweinen
* * *cry [kraı]A sfor nach):give a cry einen Schrei ausstoßen, aufschreien;a cry for help ein Hilferuf;a cry of joy ein Freudenschrei;a cry of pain ein Schmerzensschrei;within cry (of) in Rufweite (von);a far cry from figa) (himmel)weit entfernt von,b) etwas ganz anderes als;that’s still a far cry das ist noch in weiter Ferne oder noch Zukunftsmusik2. obs Geschrei n:the popular cry die Stimme des Volkes3. Weinen n:have a good cry sich richtig ausweinen4. Bitten n, Flehen n5. Ausrufen n, Geschrei n (der Straßenhändler):(all) the cry US fig der letzte Schreib) Schlag-, Losungswort n7. JAGD Anschlagen n, Gebell n (der Meute):in full cry in wilder Jagd oder Verfolgung8. JAGD Meute f, Koppel fB v/i2. schreien, (laut) rufen, dringend verlangen ( alle:for nach):cry for vengeance nach Rache schreiencry into one’s pillow in sein Kissen weinen;6. JAGD anschlagen, bellenC v/t2. Waren etc ausrufen, -bieten, -schreien3. flehen um, erflehen4. Tränen weinen:cry o.s. to sleep sich in den Schlaf weinen* * *1. noun1) (of grief) Schrei, der; (of words) Schreien, das; Geschrei, das; (of hounds or wolves) Heulen, dasa cry of pain/rage — ein Schmerzens-/Wutschrei
a far cry from... — (fig.) etwas ganz anderes als...
2) (appeal, entreaty) Appell, der2. transitive verb1) rufen; (loudly) schreien2) (weep) weinen3. intransitive verbcry one's eyes out — sich (Dat.) die Augen ausweinen
1) rufen; (loudly) schreiencry [out] for something/somebody — nach etwas/jemandem rufen od. schreien
cry with pain — vor Schmerz[en] schreien
cry for something — nach etwas weinen; (fig.) einer Sache (Dat.) nachweinen
3) [Möwe:] schreienPhrasal Verbs:- cry off- cry out* * *n.Ruf -e m.Schrei -e m. (for) v.rufen (nach) v.schreien (nach) v.weinen v. v.flennen v.heulen v.schreien v.(§ p.,pp.: schrie, geschrieen) -
20 Schreien
vt/i; schreit, schrie, hat geschrien1. allg.: shout; gellend: yell; kreischend: scream, shriek; quietschend: squeal; (brüllen) roar ( vor Lachen with laughter); kleines Kind: howl; stärker: scream; Affe, Eule, Möwe: screech; Hahn: crow; vor Schmerz schreien scream ( oder howl) with pain; das Baby hat die ganze Nacht geschrien the baby howled ( oder yelled) all night; sich heiser schreien shout o.s. hoarse; sich (Dat) die Kehle aus dem Hals schreien shout one’s head off, yell until one is blue in the face; um Hilfe schreien shout for help; hurra schreien shout hooray; schrei nicht so, ich bin nicht taub no need to shout, I’m not deaf; er schreit immer gleich so (ist jähzornig) he starts yelling at the slightest thing; manche Leute schreien gleich bei der kleinsten Veränderung some people start complaining at the slightest change2. schreien nach shout for; die jungen Vögel schreien nach Futter the young birds are clamo(u)ring for food; nach Rache schreien fig. call for revenge; diese Zustände schreien nach Reform these conditions cry out for reform; das Gebäude schreit geradezu nach etwas Farbe the building is crying out for ( oder desperately needs) a coat of paint; Himmel* * *to screech; to squall; to squeal; to holler; to shout; to shriek; to clamour; to clamor; to scream; to cry; to vociferate; to yell* * *schrei|en ['ʃraiən] pret schrie [ʃriː] ptp geschrien [gə'ʃriː(ə)n]1. vito shout, to cry out; (gellend) to scream; (vor Angst, vor Schmerzen) to cry out/to scream; (kreischend) to shriek; (= brüllen) to yell; (inf = laut reden) to shout; (inf = schlecht und laut singen) to screech; (= heulen, weinen Kind) to howl; (= jammern) to moan; (Esel) to bray; (Vogel, Wild) to call; (Eule, Käuzchen etc) to screech; (Hahn) to crowvor Lachen schréíen — to roar or hoot with laughter; (schrill) to scream with laughter
es war zum Schreien (inf) — it was a scream (inf) or a hoot (inf)
nach jdm schréíen — to shout for sb
nach etw schréíen (fig) — to cry out for sth
See:→ Hilfe2. vtBefehle etc to shout (out)jdm etw ins Gesicht schréíen — to shout sth in sb's face
die Kehle heiser or aus dem Hals schréíen (inf) — to shout oneself hoarse, to shout one's head off (inf)
3. vrsich heiser schréíen — to shout oneself hoarse; (Baby) to cry itself hoarse
* * *1) ((especially of a crowd demanding something) to make such an uproar etc: They're all clamouring to get their money back.) clamour2) ((often with out) to shout out (a loud sound): She cried out for help.) cry3) honk4) ((of owls) to call out: An owl hooted in the wood.) hoot5) (to cry or shout in a loud shrill voice because of fear or pain or with laughter; to make a shrill noise: He was screaming in agony; `Look out!' she screamed; We screamed with laughter.) scream6) (to say very loudly: He shouted the message across the river; I'm not deaf - there's no need to shout; Calm down and stop shouting at each other.) shout* * *schrei·en<schrie, geschrie[e]n>[ˈʃraiən]I. vi1. (brüllen) to yell▪ [mit jdm] \schreien to shout [at sb]4. (laut rufen)▪ [nach jdm] \schreien to shout [for sb]▪ [nach jdm/etw] \schreien to cry out [for sb/sth]das Kind schreit nach der Mutter the child is crying out for its mother6. (lächerlich)du siehst in dem Anzug einfach zum S\schreien aus you look ridiculous in that suit; s.a. Hilfe, SpießIII. vr* * *1.unregelmäßiges intransitives Verb < person> cry [out]; (laut rufen/sprechen) shout; (durchdringend) yell; (gellend) scream; < baby> yell, bawl; < animal> scream; <owl, gull, etc.> screech; < cock> crow; < donkey> bray; < crow> caw; < monkey> shriekzum Schreien sein — (ugs.) be a scream (coll.)
2.nach etwas schreien — yell for something; (fig.) cry out for something; (fordern) demand something
unregelmäßiges transitives Verb shout* * *es/er ist zum Schreien umg it’s/he’s a scream* * *1.unregelmäßiges intransitives Verb < person> cry [out]; (laut rufen/sprechen) shout; (durchdringend) yell; (gellend) scream; < baby> yell, bawl; < animal> scream; <owl, gull, etc.> screech; < cock> crow; < donkey> bray; < crow> caw; < monkey> shriekzum Schreien sein — (ugs.) be a scream (coll.)
2.nach etwas schreien — yell for something; (fig.) cry out for something; (fordern) demand something
unregelmäßiges transitives Verb shout* * *(nach) v.to cry (for) v. v.(§ p.,pp.: schrie, geschrieen)= to clamour v.to cry v.to scream v.to screech v.to shout v.to squall v.to vociferate v.to whoop v.to yell v.
См. также в других словарях:
Laut — Laut, er, este, adj. et adv. 1. Eigentlich. 1) So daß man es durch das Gehör empfinden kann; am häufigsten als ein Nebenwort. In diesem Verstande ist laut bethen, im Gegensatze des stillen Bethens, oder des Bethens im Herzen, ein Bethen, welches… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
rufen — V. (Grundstufe) etw. laut aussprechen Beispiele: Der Kuckuck ruft im Wald. Er rief meinen Namen. Kollokation: mit kräftiger Stimme rufen rufen V. (Aufbaustufe) einen bestimmten Namen für jmdn. gebrauchen Synonym: nennen Beispiel: Meine Mutter… … Extremes Deutsch
rufen — herbeiwinken; anhalten; kreischen (umgangssprachlich); schreien; krakeelen (umgangssprachlich); krähen (umgangssprachlich); brüllen (umgangssprachlich) * … Universal-Lexikon
rufen — ru̲·fen; rief, hat gerufen; [Vt] 1 jemanden / etwas rufen mit einem ↑Ruf (1) oder am Telefon jemanden bitten zu kommen <den Arzt, die Polizei, die Feuerwehr rufen; ein Taxi rufen; jemanden rufen lassen; jemanden zu sich rufen> 2 etwas rufen … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
laut — nach; je nach; gemäß; in Anlehnung an; zufolge; qua; getreu; im Sinne; entsprechend; geräuschvoll; lärmig; dröhnend * * * 1laut … Universal-Lexikon
Laut — Klang; Schall; Geräusch; Ton * * * 1laut [lau̮t] <Adj.>: a) auf weite Entfernung hörbar /Ggs. leise/: laute Musik; laut singen, sprechen. Syn.: aus Leibeskräften, aus vollem Hals, aus voller Kehle, durch Mark und Bein gehend, 1↑… … Universal-Lexikon
Laut, der — Der Laut, des es, plur. die e, dasjenige an einem Dinge, was sich dem Gehöre merkbar macht, der Schall. 1) Eigentlich, wo es den Schall in keiner andern Eigenschaft ausdruckt, als so fern es ein Etwas ist, welches durch das Gehör empfunden wird,… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
hoope, heepe — laut rufen … Aargauer-Hochdeutsch Wörterbuch
schreien — plärren (umgangssprachlich); brüllen; johlen; laut werden; grölen; kreischen (umgangssprachlich); krakeelen (umgangssprachlich); rufen; krähen ( … Universal-Lexikon
Rosakakadu — Rosakakadu, Weibchen Systematik Klasse: Vögel (Aves) Ordnung: Papag … Deutsch Wikipedia
brüllen — schreien; plärren (umgangssprachlich); johlen; laut werden; grölen; herumschreien; blöken (derb); aufbrausen; auffahren; röhren; … Universal-Lexikon